velez

Gaur egungo ingurune ziurgabe eta aldakorra geratzeko etorri da, eta horrek erronka garrantzitsuak dakarzkie erakundeei eta, batez ere, pertsonei. Ezin dugu ahaztu garai hauetan hainbat erakundetan garatzen ari diren irtenbide zientifiko eta teknologiko guztien atzean pertsona batzuk daudela beren talentua aplikatzen, soluzioak aurkitzeko, eta erabiltzaileak edo onuradunak daudela.

Lehenik eta behin aitortu behar dut ez dela nire adiskidea, zerbitzu hornitzailea baizik. Eta berarekin nire gora beherak izan ditut, negozioen munduan normala den bezala. Baina bai, joan egin da, abisatu barik, zurrumurrurik txikienak ere gu horren arrastoan jarri gabe.

Goizeko 11ak eta hamar minutu ziren. Begiratu, bestela, Unión Cerrajeraren erlojuari (Zergatik ezabatu behar izan diote enpresaren izenaren azken arrastoa bera ere eraikin berriari?) Iragan mendeko berrogeita hamarretakoen hasiera zen. San Juan auzoaren zimenduak botatzen ari dira. Sola jauregia ikus daiteke, denbora luzez etxalde berriari azpizena emango diona: Solako etxeak.

“La Meta” izan nuen laurogeietan gau mahaiko libururik erabilgarrienetako bat. Zuzendaritza lanetan murgilduta, Goldratten testua argi faroa bilakatu zitzaidan denboraldi batez, erabakietako prozesuaren faktoreak sailkatzeko eta ordenan jartzeko argibideak eskaintzen baitzituen. Sistemen kudeaketaren mugak jartzen zituen azalean teoria hark eta, aitortzen dut, liburua negozioetako bibliatzat hartzeko arriskuan egon nintzen. Emandako denboraren perspektibatik epaitua, teoria borobil hura praktikara eramateko zailtasunak gaindiezinak ziren, teoria guztietan gertatzen den moduan. Baina teoria zen.

Atal batzuk eskaini nahi dizkiot txoko honetan XX. mendeko Arrasateren garapen integralean zerikusi handia izan zuen maisuari. Eta hori zein izan zen jakin badakigu: Felix Arano. Noski, nik idatzitakoa bakarrik bilduko dut, Aranori buruz gehiago eta zabal idatzi baita, eta nire asmoa “Hots begi danbolina” blogean sail bat irekitzea da, besterik gabe, nire ekarpenekin. Batzuk dagoeneko argitaratuta daude eta beste zenbaitzuk atalez emango ditut.

Txantxote arrandegiko Bizente daukagu dendaren aurrean, Toribio Agirre kalean (gaur Olarte, Izkina tabernaren ondoren) 1967ko argazkia da. Eta gizonak bere talaia txikitxotik herriari hartzen dio pultsua, behatzaile on batek bezala. Bizente ez zen Arrasatekoa. Eta gutxik jakingo du bere ofizioa txoferra zela, hain zuzen ere, Monterron Kondeena. Madriletik udaro hurbiltzen zen gure herrira Bizente Gonzalez "Madriles" eta Ines Mercader arrain saltzaile arrasatearraz maitemindu zen txoferra. Mercadetarrak arrain saltzaileak ziren eta Arrasaten ez ezik inguruko herrietara ere iristen ziren euren produktuarekin, normalean Ondarroatik ekarrita. Mercader sendiari “Txantxote” esaten zitzaion.

Komunikazioaren jarioa gorantz zihoan neurrian industria, merkataritza eta, oro har, herrietako gizarte xehetasunak gida espezializatuetan argitaratzeko ohitura handitu egin zen XIX. mendean. Izan ziren oso bizitza laburra eduki zutenak, baina batzuek ospe eta iraunkortasuna erdietsi zuten. Horietako bat Bailly-Bailliere izan zen. Madrilen publikatzen zuten 1879tik “pequeña enciclopedia popular de la vida práctica” azpitituluarekin. Dakartzan zehazkizunak patxadaz irakurtzea merezi du, garaiko Arrasateren argazki txiki baina garden bat ematen baitu .Hona hemen gida horrek 1887an zekarrena

Atal batzuk eskaini nahi dizkiot txoko honetan XX. mendeko Arrasateren garapen integralean zerikusi handia izan zuen maisuari. Eta hori zein izan zen jakin badakigu: Felix Arano. Noski, nik idatzitakoa bakarrik bilduko dut, Aranori buruz gehiago eta zabal idatzi baita, eta nire asmoa “Hots begi danbolina” blogean sail bat irekitzea da, besterik gabe, nire ekarpenekin. Batzuk dagoeneko argitaratuta daude eta beste zenbaitzuk atalez emango ditut.

Luze eta ondo idatzi da dagoenekoz Arrasateko Udaletxeari buruz. Martin Carrerak XVIII. mendean eraikitakoak garaiko eta gaur eguneko interesa piztu du mendetan zehar, bere edertasunarengatik. Gaurkoan Miguel Madinabeitiarien eskuari heldu nahi diot, hark 1900 urtean “La Voz de Guipúzcoa” egunkarian argitaratutako artikulua txoko honetara azaltzeko. Madinabeitia, besteak beste, Arrasateko udal idazkaria izan zen urtetan eta bere buruari esaten zion moduan – baita bere artikuluak izen horrekin sinatu ere- “bibliotekako sagua”ren lanetan datu piloa lortu zituen udal akta eta idazki ofizialetatik. Goazen, bada, Madinabeitiaren artikuuarekin, aipatu egunkari eta urtean abuztuaren 20an argitaratua:

Arrasateko Club Deportivo Mondragonek ongi landutako bere historia du. Ibilbide luze guztietan bezala, badira garrantzitsuak ez izan arren nolabaiteko mugarri txiki adierazgarriak ere, eta horietako bat da Arrasateko ekipoa izan zela anfitrioa, Gasteiztik kanpo Deportivo Alavesak jokatutako lehen partiduan. Hori 1923an gertatu zen eta urte hartako otsailaren 10ean irakurtzen zen Gasteizko “La Libertad” egunkarian: