Katearen Loturak sortu dute menpekotasun batzuk dituzten ama batzuek, Arrasatekoak eta ingurukoak.
Mutil gazte hauetako batzuek, gainera, nortasun desorekak dituzte, baina egun mutil hauek ez ei dute “behar bezalako arretarik” jasotzen.
Hala adierazi dio bertako ama batek Noticias de Gipuzkoa egunkariari. Ama hauek ez dute nahi euren semeak kartzelara joatea, eta elkartearen zereginetako bat da “bozgorailu lanak” egitea, “eskatu beharrekoak eskatzeko”.
Elkarteak azaltzen duenez, euren semeen arazoa “osotasunean” tratatu beharra dago, arreta psikosanitario egoki batean oinarriturik.
Horregatik, elkartearen eskaera bat da Eusko Jaurlaritzako Osasun sailburuak, Nekane Murgak, elkarteari arreta egitea, eta “entzungorrarena ez egitea”.
Izan ere, bilera bat egitea eskatu diote, baliabideak lortu ahal izateko, 18 eta 22 urte bitarteko mutil hauen arazoa konpontzeko.
Guraso hauek beharrezko ikusten dute alor ezberdinetako “profesionalek” parte hartzea, besteak beste, “patologia berri bati aurre egiteko, patologia dualari”. Egoera hauetan pertsonak, menpekotasun ezberdinak izateaz gain, buruko patologiak ditu.
Elkarte hau aurten eratu da Arrasateko hainbat gaztek herrian egindako lapurreten harira. Izan ere, gertaera hauek alarma piztu egin zuten gure herrian, eta alkateak Fiskaltzari eskatu zion gai honetan esku har zezala.
Guraso hauek jakin badakite lapurretek eragiten dituzten haserrea, ezinegona, beldurra… Horregatik elkartea sortu dute, baita ofizialki sortu ere, eta urtarriletik aurrera funtzionamenduan egon liteke.
Urtarrilean Arartekoarekin bilera egingo dute, eta honezkero bilera egina dute Gipuzkoako Aldundiko Gizarte Politiken diputatuarekin, Maite Peñarekin. Baita Gipuzkoako Probintzia Entzutegiko lehendakariarekin, Iñaki Subijanarekin ere.
Badirudi biek ala biek oso harrera ona egin zietela, eta bat etorri ziren arazoari osotasunez aurre egin behar zaiola adieraztean. Arazo hau Arrasaten eta Gipuzkoako beste udalerri batzuetan ere egon badago.
Elkarteko kide batek Noticias de Gipuzkoa-ri adierazi zionez, “Proyecto Hombren adibidez esan digute tokirik ez dagoela”. “Bartzelonan zentro bat aurkitu dut, nire semeak behar duen tratamendua eskaintzen duena, baina tratamenduak 5.000 euroko kostua dauka hilabeteko, eta ondorioz babes instituzionala behar nuke gastuei aurre egiteko”.
Baieztatu duenez, kasu bakoitzaren atzean arazo bat dago, pertsona asko kaltetzen dituena, eta ondorio konplexu asko ditu.
Horrelakoak saihesteko, hezkuntza sisteman “eskola-familia koordinazio” ona beharrezkoa da. Ildo horretan, mutil hauek dituzten behar bereziak asetzeko profesionalak behar dira.
Gurasoek diote profesionalizazio hori beharrezkoa dela Ertzaintzan, osasungintzan, langile sozialeen artean eta hezitzaileen artean, gazteek jasotzen duten arreta nahikoa ez delako.
Elkarteko ama batek jakitera eman du guraso batzuek euren semea “oso pasatuta” aurkitu zutela. Ospitalera eraman zuten, eta ondoren psikiatrarengana bideratu zen. Psikiatrak tratatu egin zuen eta ondoren “kalean utzi zuen”. “Biharamunean espetxean zegoen”.
Gazte hauekin momentuz “ez dago B planik”, eta gurasoek “erlojupean” dihardute, ez soilik kartzelaratze gehiago saihesteko, baita helduleku bat lortzeko ere.
“Soluzio global bat behar dugu, gure arazoa ikus dadin, gazte hauen etorkizuna espetxea, psikiatrikoa edo bidebazterra izan ez daitezen”.
Katearen Loturak bere eskaerak eta kezka Arrasateko Udalari ere aurkeztu dizkio. Eskaeretako bat da Arrasate inguruan zentro bat egotea, bere semeei arreta integrala jaso dezaten.
Elkarteak Desirée Bujandari ere laguntza eskatu dio. Venezuelar emakume honek ‘Yo’ liburua idatzi zuen, menpekotasuna duen pertsona baten ama da, eta erantzun die arazoa ikusarazteko prest dagoela.
Arrasateko gazteetako bat, kartzelan egon ostean, Proyecto Hombre-ra bideratu zuten, eta 7 hilabetetan tratamendua jaso zuen. Ondoren alta jaso zuen.
Alabaina, “bi hilabete igaro ostean, berriz erori zen” eta bere ama arazoaren berri ematen hasi zitzaien instituzioei eta erakundeei.
Arrasateko beste mutil bat “Aita Mennin sartu zuten”, eta Arrasateko neska bat bere gurasoek “psikologoetan 3.000 euro gastatu ostean”, bere buruaz beste egiten saiatu zen.
Gaur egun Euskadin patologia duala tratatzeko zentro bat soilik dago, eta 14 plaza baino ez dauzka.
Elkartearen beste helburu bat da senideen eta ingurukoen “elkargune” izatea, “beste senide batzuekin hizkuntza berean hitz egiteko eta emozioak elkar trukatzeko”. Gainera, “formakuntza zehatza” eskaini nahi du.
Sistema judizialari dagokionez, elkarteak eskatzen du “desoreken eta menpekotasunen ondorioz, delitua egin duten gaixoak zuzendu behar dira epai egokien bitartez”, eurak sendatzeko zentro berezietan, “ez espetxeetan”.
Konponbidea lortzeko, oso garrantzitsua da gazte hauekin “elkarri eragitea”, eurak “aditzea”, eta “posible balitz” zentro berezietara bideratzea “edo eurak bergizarteratzearen aldeko lan egitea”.
Horretarako, oso baliagarria izan daiteke “aisialdi osasuntsu” bateko jarduerak egitea. Bestela, arreta koordinatu eta profesional bat egon ezean, arazotik irtetea oso zaila da.
